24 lipca 1935, środa

Zakopane. Bruno Schulz spotyka się ze Stanisławem Ignacym Witkiewiczem i Romanem Ingardenem.

Schulz odwiedza Witkacego w zakopiańskiej willi zwanej Antołówką lub Witkiewiczówką1. Poza nim w spotkaniu uczestniczy także profesor Roman Ingarden2. Wspólne rozmowy są na tyle zajmujące, że Witkiewicz nie ma czasu, aby napisać do Jadwigi Witkiewiczowej, której dzień wcześniej obiecał długi list: „Jutro napiszę długi list. Dziś, wybacz, mam nawał”3. W związku z prowadzeniem „rozmów istotnych” Witkacy odwołuje swoją obietnicę: „Nineczko Najdr. Miałem dziś duży list napisać (Whitehead, 1 seans), a tu zaśli me, wicie, Ingarden i Schulz i nie mogę”4. Wydaje się więc, że Witkiewicz mógł nie spodziewać się odwiedzin zarówno Schulza, jak i Ingardena. Schulz przekładał swój wyjazd do Zakopanego i być może Witkiewicz nie znał finalnej daty jego przyjazdu5. Ingarden mógł natomiast przyjechać niespodziewanie, gdyż jeszcze 18 lipca Witkiewicz pisał do niego: „jestem w rozpaczy, że nie możemy się spotkać”6. Ingarden po latach przyzna, że choć poznali się wcześniej7, to dopiero w Zakopanem doszło do nawiązania przyjacielskich stosunków: „Spotkaliśmy się w r. 1935 w Zakopanem, wymieniwszy przedtem kilka listów. Odtąd spotykaliśmy się w Zakopanem rokrocznie w ciągu lata, aż do wybuchu wojny”8. Prawdopodobnie w spotkaniu uczestniczy także żona profesora, Maria Adela Józefa Ingardenowa, oraz narzeczona Schulza, Józefina Szelińska*, która wspomni później, że podczas spotkań z Witkacym i Ingardenem Schulz przyjmował postawę milczącą9.
Zobacz też: 24 czerwca 1935, 13 lipca 1935, 25 lipca 1935, 31 lipca 1935, 3 sierpnia 1935, 7 sierpnia 1935, 14 sierpnia 1935. (ts)

  • 1
    Schulz zatrzymał się w pensjonacie na bulwarach Słowackiego, w bliskiej odległości od willi, w której Witkacy wynajmuje pokój (na pierwszym piętrze). Mimo że był to rodzinny dom Witkiewiczów, Witkacy płacił swojej cioci i kuzynce opłatę za wynajem (5 zł dziennie).
  • 2
    Filozof, teoretyk sztuki, twórca słynnej teorii literatury (Das literarische Kunstwerk, 1931), przyjaciel Witkacego, od 1935 roku stały bywalec Witkiewiczówki.
  • 3
    Stanisław Ignacy Witkiewicz, Listy do żony (1932–1935), przygotowała do druku Anna Micińska, opracował i przypisami opatrzył Janusz Degler, Warszawa 2010, s. 310.
  • 4
    Ibidem, s. 310.
  • 5
    Schulz jednak z pewnością informował Witkiewicza o swoim przyjeździe, gdyż o planowanym spotkaniu z autorem Szewców dwukrotnie wspominał Zenonowi Waśniewskiemu, zob. Bruno Schulz, Księga listów, zebrał i przygotował do druku Jerzy Ficowski, uzupełnił Stanisław Danecki, Gdańsk 2016, s. 87–88.
  • 6
    Stanisław Ignacy Witkiewicz, Listy II (wol. 2, cz. 1), opracowali i przypisami opatrzyli Janusz Degler, Stefan Okołowicz, Tomasz Pawlak, Warszawa 2017, s. 96.
  • 7
    Spotkali się w 1924 roku w Toruniu przy okazji premiery dramatu Witkiewicza.
  • 8
    Roman Ingarden, Wspomnienie o Stanisławie Ignacym Witkiewiczu, [w:] Stanisław Ignacy Witkiewicz. Człowiek i twórca. Księga pamiątkowa, pod red. Tadeusza Kotarbińskiego i Jerzego Eugeniusza Płomieńskiego, Warszawa 1957, s. 169.
  • 9
    Zdaniem Szelińskiej w jednym ze spotkań Witkacego, Schulza i Ingardena uczestniczył także Stefan Szuman (list Józefiny Szelińskiej do Jerzego Ficowskiego z 20 listopada 1973 roku).